woensdag 29 februari 2012

Jules deel 1 is aangekomen!

De dag begon als vele anderen; ontbijt met de kinderen, krantje en ontbijt voor de gasten. Uitchecken, bedden in de was en kamers opruimen. Om half elf kwam een vriendin voor het wagen van een tweede mozzarellapoging. Vanochtend om half negen al snel een emmer melk gehaald bij mijn kaasboerinvriendin, Deze klaargezet met de citroenen en stremsel zodat we direct aan de slag konden. De derde keer ging het beste maar is nog niet 100 %. Maandag zal de studieclub zich buigen over ons probleem; misschien is het ei van Columbus het toevoegen van vet zodat je op 7% komt. Wie zal het zeggen.
Vriendin uitgezwaaid en de post gehaald; en ja hoor, het pakket zat in de bus. Al lopend naar huis uitgepakt en linea recta naar mijn lappenhok.
Alles voelen, bekijken en besnufflen, heerlijk al die lapjes van Dorry.
Alles eerst uitgelegd en verlegd, boek erbij en lekker lezen. Niet alleen de quilt staat erin maar ook nog allemaal andere projecten waar je al je hele leven op hebt gewacht, wat gaan we doen. Gewoon beginnen maar; patronen overtrekken en eerst maar met iets bekends starten, de flying geese rand en de blokjes onderaan de jurk. En.... Deze zitten in elkaar, morgen weer een dag, wel 15 eters maar een menu dat niet te ingewikkeld is, dus een paar steekjes moet kunnen

maandag 27 februari 2012

Het dagelijkse leven...

Na de voorjaarsvakantie in de sneeuw begint hier altijd het dagelijkse leven weer echt! Het SEIZOEN begint; dat betekent veel gasten in de B&B, veel vergaderingen  in de vergaderruimtes, de traditionele Stamppotwandeling van VANAde en het begin van de Maand van het Groene Hart. Al met al wordt het weer gezellig! Vandaag maar eens begonnen met overal verse bloemen, planten en bolletjes neer te zetten; de geur van verse hyacinten, de knalgele narcissen en zowaar al de eerste roze hortensia's. Het voelt ook meteen anders, de lente zit in de lucht en je krijgt nog meer energie.

Het tweede project van maandag was het ophangen van de enige echte Certified Bed & Breakfastvlag. Een heel stevig plastic geval dit keer, de vorige was niet zo sterk. Voor de gelegenheid een heuse vlaggenstokhouder in de muur geschroefd van de B&B. Met een ladder op de steiger, 2 centimeter speling om niet in het water te belanden en een fors windje, was dit voor manlief een heuse beproeving; met vlag en wimpel is hij geslaagd, de vlag hangt en wappert vrolijk in de wind. Heel handig is dat hij van de weg af goed te zien is en mensen ons nu nog makkelijker vinden.
De eerste gasten kwamen al aan terwijl de vlag nog niet hing trouwens, zo belangrijk is het kennelijk ook niet.
Tussen de bedrijven door een stuk of acht wasmachientjes weggewerkt, die skibroeken en jassen nemen nogal wat plaats in. Tel daarbij de skisokken en truitjes en je weet weer waarom je zo blij bent met dat apparaat.
Nu alles gedaan is is er tijd voor echt leuke dingen, bijvoorbeeld dit borduurtje waar ik in de auto heen en weer naar Zwitserland (als ik niet reed dan) aan knutselde.
Nog een paar randjes, een figuurtje en een zoompje en dan is dit project weer afgerond, kan ik verder aan de klokhuisjes, of zou deel 1 van de Jules in de bus liggen. Ik kan bijna niet wachten om aan deze prachtige BOM van Dorry te beginnen, ik heb de vorige editie kunnen bewonderen in de winkel en was ogenblikkelijk verkocht! Hebben jullie in haar blog trouwens mijn Farmers Wife bewonderd, toch altijd weer een verrassing als je je eigen werkje zo groot op je computer ziet verschijnen.Gezellige avond allemaal en ik ga aan de slag...

maandag 20 februari 2012

Vakantiehuisjes

Toch naast het ski"en tijd om een paar echte vakantiehuisjes te bouwen. Misschien moest ik maar skies naast de voordeur borduren...

zaterdag 18 februari 2012

Onderweg

Wat een prachtig uithangbord, gisteren nagenoeg filevrij in Zuid-Duitsland aangekomen. Bij ons geldt: de reis is al vakantie, we slapen dan ook al jaren in dit Gasthof met de lekkerste schnitzels van Duitsland. Dadelijk een riant ontbijt met zelfs ooievaartjes op de kwark!
dan door naar de sneeuw, er is in ieder geval genoeg!

donderdag 16 februari 2012

groene hart mozzarella

Omdat op 17 maart de maand van het Groene Hart van start gaat, hebben we weer eens iets leuks verzonnen. Samen met een vriendin die boerenkaasmaker is heb ik het plan opgevat mozzarella te gaan maken en een demo te geven. Tevens zijn we open die dag als eetcafé kaasverkooppunt en leskeuken.
Op 17 maart gaat in Rijpwetering het evenement van start met de Joop Zoetemelkclassic, een fietstocht door het Groene Hart. Midden in het dorp staat restaurant  Paerdeburgh, zij hebben een beeld van Joop in de tuin op de fiets met de armen omhaag, een echte winner.
Vanochtend was het zo ver; met de pont naar het eiland waar de vriendin woont, het ijs was te ver heen om nog eoverheen te lopen maar te dik om te breken met de roeiboot, de pont dus! Om kwart voor negen kwam ze ons halen bij de pont en voeren we door het ijs.  Wat een kracht heeft de natuur toch.
De 4 liter rauwe melk stond al klaar, zo van de koe. Deze moest verwarmd worden met een beetje citroensap tot 32 graden. Stremsel erbij en een kwartiertje wachten, dik laten worden en in blokken snijden. Alles in een vergiet met kaasdoek kiepen en uit laten lekken. Vanaf dat moment begon het grote PROBEREN, nooit eerder mozzarella gemaakt dus van internet filmpjes erachter zien te komen hoe het moet. De amerikaanse methode met de magnetron werd niets, een soort hüttenkäse zonder smaak en een consistentie als rubber. Een soort fijgesneden witte autoband dus.

De tweede methode was aanzienlijk beter, een pan heet water maken en daar het uitgelekte mengsel in laten zakken, eruit halen en kneden tot het een soort elastiek wordt. Snel in een bak ijskoud water en het lijkt net een echte bol uit de winkel. De komende weken gaan we nog een beetje oefenen met het verwarmen en kneden; op een film zagen we een italiaan op de markt die heet water bij de uitgelekte wrongel gooide ipv andersom, ging uitstekend dus dat wordt de volgende poging. We hebben nog vier weken....



Als het allemaal niets wordt kan ik altijd nog gaan quilten aan het fornuis. Vast ook heel gezellig. Intussen heb ik een wervende tekst op de Groene Hartsite gezet en een artikel naar het plaatselijke huis-aan-huisblad gestuurd. Ook is er nog een klein plaatselijk krantje aangeschreven en natuurlijk het Leids Dagblad. Wie weet hoeveel mensen er hier komen op 18 maart.,

dinsdag 14 februari 2012

netwerken enzo

Gisterenavond een heel gezellige avond van de plaatselijke ondernemersvereniging bijgewoond, een speed-date avond. Klinkt heel spannend maar is vooral heel nuttig, er wordt volop genetwerkt.  Vanochtend het vervolg; een open coffee in het dorp, heel laagdrempelig en vooral gezellig, gelegenheid om onder het genot van een kopje koffie even te praten met aanwezige ondernemers. Daar hoorde ik dat ik echt even in de Volkskrant moest kijken, ja hoor, een paginagrote foto van onze dochter in haar debutantenjurk. Je begrijpt, deze trotse moeder is in de auto gestapt, naar de boekhandel geraced en heeft alle Volkskranten opgekocht.
Vanmiddag tijdens de naailes gezellig een paar klokhuisjes aan de steeds grote wordende lap gezet, het wordt steeds leuker, langzaam wordt je handig in het aanzetten, niet meer steeds afhechten maar trapsgewijs je hele draad opmaken gaat al beter. Mijn geborduurd Schotland begint nu echt in de eindfase te komen, nog één kasteel en een paar namen en dan kan het aan de muur(of niet), kan ik aan iets leuks beginnen!
Vanavond nog een netwerkdiner in Leiden en dan is er weer even genoeg aandacht aan dit fenomeen besteed, volgende week skiën en dan echt aan het werk. De boekingen voor het voorjaar stromen binnen, dat betekent dat er veel te weinig uren in een dag zitten tot eind juni. Even goed plannen dus.

zondag 12 februari 2012

van het ijs in de avondjurk

Na een fantastische dag in de zon op het ijs met tussendoor halen en brengen van dochters naar de kapper was het dan zo ver... de sprong in de avondjurk en op naar Huis ter Duin. De overgang was groot, thermo-ondergoed en een lekkere muts, kopje erwtensoep in de plaatselijke koek en zopie en dan: verfijnde hapjes en een heerlijke koele Oostenrijkse witte wijn tijdens beschaafde conversaties aan een smetteloos wit gedekte tafel. Onze dochters dineerden in een andere zaal, de oudste met haar oud-debutantengroep en de jongste met haar groep van dit jaar. Heel bijzonder om weer deel uit te maken van een zo groots georganiseerd feest.  We hebben gewalst, de quadrille gedanst en natuurlijk dat gezien waar alle ouders voor kwamen; het optreden van de debutanten, jongens en meisjes. Alle meisjes in schitterende witte jurken, de haren vers van de kapper met hun tiiara's er in vastgezet. De jongens in rokkostuum of  uniform alles in de plooi. De hele avond was er in verschillende zalen van alles te doen, Konditorei, jazzclub, of gewoon een Gulaschsuppe of Semmel mit Würstl in de lounge. Wij als ouders hebben het tot drie uur volgehouden, de kinderen kwamen net thuis, ze hadden tot 8 uur vanochtend gefeest en toe nog even drie uur geslapen in hun kamer in het hotel. Je vraagt je toch echt af waarom je überhaupt een kamer voor ze neemt.
Wij hebben gelukkig vanochtend ons voorlopig laatste rondje geschaatst over de Kaag, het is nu net gaan regenen en dat betekent echt het einde helaas!  Het mooie van regen is echter dat je een werldsmoes hebt om de hele dag in je lapjes te gaan zitten.

donderdag 9 februari 2012

Leve het Westland

Het was geweldig, veel scheuren op het eerste stuk, maar daarna...
Natuurlijk gingen we voor de medaille en hebben we die ook gehaald. Starten in Schipluiden, stempelen in Maassluis en Vlaardingen en wee terug naar Schipluiden.

van klokhuizen en ijs.

Vandaag staat het weer in alle kranten, het ijs groeit niet snel genoeg aan. Kon dat ijs maar groeien maar met steekjes; mijn klokhuisjes lapje groeit namelijk gestaag, heerlijk ieder vrij momentje even een appeltje eraan zetten levert al een aardig lapje op na drie dagen.  Het is een soort verslaving, de nieuwe vingerhoedjes of zoiets...Het is ook zo leuk om te doen, beetje stempelen, rustig knippen en dan bedenken welk soort eraan moet, licht of donker. Niet te veel nadenken over combinaties, hoe meer stofjes er gebruikt worden hoe minder opvalt wat er precies gebruikt wordt. Als ik het geheel zo bekijk ga ik vanavond maar eens een stapeltje bruine klokhuisjes fabriceren.
Bij ons in de tuin is intussen een beetje paniek uitgebroken onder de waterkippen, ze vinden niet meer genoeg eten en denken nu dat ze een koolmees zijn. Onze vaste waterhuiskip, broedt hier ieder jaar in de vijver en woont verder naast ons kippenhok met echte huiskippen, heeft de vogelvoerstandaard met pindakaas ontdekt. Hij vliegt er boverop en verricht halsbrekende toeren om met zijn rood-gele snavel in de pot te komen. Concurrentie wordt niet geduld, de spreeuwen en koolmezen worden met een welgemikte snavelhouw verjaagd.
Vandaag wordt in het Westland een toertocht gereden, straks die kant op met mijn tweede kind, net zon schaatsgek als haar moeder, om hem te rijden.
Morgen is de planning dat de Kaag opengaat, we kunnen dan voor het huis opstappen en een rondje rijden. Geen parkeerproblemen in ieder geval en als je uitgeschaatst bent kun je zo bij de kachel!

dinsdag 7 februari 2012

klokhuizen en kleuterschoolgevoelens

Vandaag heb ik mij gewenteld in het kleutergevoel, Heerlijk de hele middag tijdens de naailes gestempeld en geknipt. Naarmate he handelingen meer ingewikkeld worden word je snel ouder maar het geheel was ver terug in de tijd. Het gaat over de applecorestempels, Dorry had hele mooie bij zich op de beurs in Vijfhuizen. Een setje met twee kleuren inkt erbij en de pret kon beginnen. Ook natuurlijk toch weer een aantal lapjes gevonden die nog niet in de kast lagen dus ook daar voor de bijl! Het blijft moeilijk weerstand te bieden aan alle nieuwigheden, alles moet uitgeprobeerd. Intussen is het begin er, natuurlijk gisteren al een paar klokhuisjes geknipt , maar vandaag echt lekker veel. Je kunt gewoon kiezen welke je gaat gebruiken, heerlijk gevoel. De eerste 25 zitten intussen aan elkaar en het is leuker dan gedacht, heel verslavend, je moet nog even die ene op dat specifieke hoekje zetten, en dan toch ook nog even die andere want die kleurt daar geweldig.Zie het resultaat....

maandag 6 februari 2012

Daarom quilt ik niet

De foto's lijken me duidelijk, wat een weer en wat een schitterend ijs onder de sneeuw. Na de toestanden van zaterdag durf ik alleen nog waar geveegd is, gelukkig in deze schaatsgekke buurt zijn dat aardige tochten!

zaterdag 4 februari 2012

niet schaatsen

Wat was het prachtig vanochten buiten, de bomen bevroren en de shetlanders in de wei met hun wintervacht. Minder mooi was de traumaheli in het weiland, een overbuurman is te water geraakt en heeft het helaas niet overleefd. Voor het hele dorp een grote domper op de ijsvreugde, alles is dan ook afgelast. Toen we zelf vanmiddag het ijs overstaken om de honden uit te laten en het begon te kraken, klopte mijn hart dan ook in mijn keel. Omdat ons de lust to schaatsen ook wel ontnomen was hebben we een twe uur durende tocht door de polders gemaakt, echt genieten alsof je op wintersport bent.

vrijdag 3 februari 2012

Binding aanzetten of sneeuw?

Wat een plaatje is het buiten, vandaag reed ik door de polders naaar huis en zag de zon op de witte weilanden met hier en daar een schaap. Genieten met een hoofdletter! Op zo'n moment is het minder genieten dat je een groot erf hebt, veel sneeuw ruimen. Manlief en ik hebben dat samen gedaan, de één met de schuiver en de ander met de frees. We weten nu hoe het moet, het eerste jaar reed ik met de frees en wist niet dat ik ook zachter kon en kon rijden zonder sneeuwspuiter. Dat bleek niet handig toen ik keihard het grind in scheurde en, als of ik een mitrailleur had, de kiezelstenen uit de spuitmond schoot. Het kostte slechts een stalraam; het had veel erger kunnen zijn. Eenmaal binnen konden we lachen maar op het moment dat het gebeurde voelde ik toch wel een lichte paniek! Maar gelukkig is het erf schoon en Dorry kan met Dorien  haar kamer bereiken zonder door de sneeuw te moeten ploeteren. Betekent wel dat ik pas nu de laaste centimeters binding aan de Damascus Roos quilt kon zetten, maar... het is gebeurd, een mooie rode van Thimbleberries die goed kleurde bij de rest.

woensdag 1 februari 2012

stof tot praten,

Letterlijk dit keer, vanmiddag was ik bij mijn vriendin die alleen van groen houdt. Ze had opgeruimd, er stonden vier stapels van een halve meter hoog (lapjes dus) in het magazijn. Ze heeft namelijk een heus magazijn met stellingkasten voor alle stoffen en wolletjes. Eén van die kasten was zowaar leeg  en klaar om opnieuw ingeruimd te worden. Meestal is het een heerlijk walhalla om te kijken en vooral te voelen. Daarbij horen dan ook de voornemens... dit wordt dat , en als ik dan nog tijd heb maak ik ook nog even...Ze is echt de enige op de wereld aan wie ik durf te vertellen dat ik drie jurken heb gemaakt de vorige dag, het antwoord is namelijk net zo eenvoudig; oh, gaaf, ik vier broeken en een zwempak. Het grappige is dat wij elkaar volslagen normaal vinden.
Vandaag had ze een verrassing voor me; een hele stapel (van bijna eenmeter) voor mij!  Ik had me bij eerdere zoek- en kijktochten wel eens laten ontvallen dat ik een bepaald stofje leuk vond, nu lagen ze op een stapel om de hele avond aan te voelen en stiekem vast in te knippen, Heerlijk! Thuis direct alles uitgestald en op volgorde gelegd, mijn volgorde natuurlijk. Ruitjes om leuke memoborden en zomertafellakens van te maken, heerlijke zonnige tricootjes voor zonniger tijden en katoenen bloemetjes voor zomerjurken. Hier word ik zo blij van....
Als klap op de vuurpijl had ze ook nog een heerlijk ajoursjaaltje voor me gehaakt, een prachtig gemeleerd ecru, het paste precies bij wat ik aanhad en zit heerlijk, een warm gevoel dus. Het voelt als een verwendag vandaag, een soort stiekeme verjaardag maar dan leuker! Dank je wel vriendin die alleen van groen houdt, je bent er één om heel zuinig op te zijn en om later mee in een fröbelnejaardentehuis te gaan wonen. Ieder een kamer en een magazijn met troep ertussen. Ik verheug me erop!