zaterdag 23 juli 2016

Zomer in Zeeland

Het is een liedje dat je gedachtenloos meezingt maar het echte gevoel heb je pas als je er daadwerkelijk bent. Vorige week begonnen we thuis op de Kaag aan ons Zeelandavontuur. We voeren via Gouda en Dordrecht naar Willemstad. Onderweg ingehaald door reuzenschepen en zelfs voeren we langs de Ark van Noach...



Door de sluizen voor het eerst op stroom, getijdewater dus. Stroom mee en stroom tegen, dat is wel een reuzenverschil!
Prachtig weer vanaf de dag dat we vertrokken


Prachtige zon maar ook eenmalige zonsondergangen


Bezoekje aan Brouwershaven met zijn fraaie gemeentehuis


En, omdat kind 1 aan boord kwam voor een paar dagen en de auto bij zich had, een snel bezoekje aan Marcha van de Quiltster in Dreischor. 
Niet met lege handen naar huis, een stapeltje zeeuwse zwartjes en wat ik verder 'nodig' had,,,


Gelukkig bracht zoonlief ook een merklap mee, ooit gemaakt voor mijn vaders verjaardag en na zijn overlijden en het verhuizen van mijn moeder weer terug bij mij. Het hoekje op de boot heeft er al die jaren op gewacht....


Nederlandse platbodems in een touwkransje, zéér toepasselijk!
We eten en drinken op de gekste leuke plekken, soms aan boord


Soms op de steiger,


En soms in een restaurant,


Vers uit Stellendam op het bord!

Vandaag zijn we voor het eerst drooggevallen, avontuur!
Eerst vastvaren, anker uit en wachten tot het water wegtrekt. Omdat we een scheg onder de boot hebben lagen we behoorlijk op één oor


Intussen drijven we weer en is alles weer normaal. We hebben kokkels gegraven voor onze eigen Spaghetti Vongole, hoe leuk als je zelf op jacht geweest bent.
Vanavond naar Stavenisse, een heel kleine haven waar we lekker gaan koken en slapen.
Tussendoor worden er nog wat Sue Daleymandjes gemaakt, de twee per dag haal ik niet, maar een paar toch wel



dinsdag 12 juli 2016

Middag met een gouden cirkeltje..

Het is zover, mijn 40 blokken van de cirkels zijn af. Ook de laatste drie zitten opgeborgen tot ik aan het middenblok ga beginnen. 


En deze, hij leek lastig maar viel reuze mee


En het tweelingblok, maar dan anders


Heel anders geworden met andere stofjes. Dat maakt het zo leuk!

Vanmiddag een andere cirkelvriendin op weg gewerkt, even de doos met poepkleur tevoorschijn gehaald en vast cirkels getekend en geknipt. Omdat ik in Amerika dezelfde bundel heb gekocht konden er bijpassende stoffen gezocht. 


Mijn lastste grote blok van de Alma Allen en Barb Adamsquilt nadert ook zijn einde; nog twee stelen quilten en ik kan ze aan elkaar gaan zetten, spannend altijd dat quilt as you go; ineens is je quilt af!


Vanmiddag kwamen de zoons van onze vrienden vast de boot brengen, we gaan gevieren op vakantie, met twee boten, dat wel. We vertrekken uit onze tuin dus alles ligt klaar!


Prachtig naast de grote beuk aan de gastensteiger.
Voor het zover is moet er nog even wat werk verzet, al het gras moet gemaaid. Het begin is er...


De AGA in de B&B is uitgezet, de was is gedaan, de bedden zijn weer opgemaakt en de ijskasten leeg. Thuis draait alles door, daar blijft de AGA aan en de wasmachine draaien, het fort wordt bewaakt!
Wel heb ik vast jam gemaakt, aalbessen en kruisbessenjam, als we terugkomen zijn de pruimen aan de beurt; twee volle bomen en twee minder volle. Pruimenbomen dragen vaak een jaar goed en een jaar minder, het klopt hier helemaal. Ook de bessen deden het wat minder, 6 potten in plaats van 40 vorig jaar.


maandag 4 juli 2016

En weer een week voorbij...

Kijk je op je laatste blog, zie je dat dat 24 juni was....
Het klopt wel, de 25e gingen we naar Pampus met de collega's van manlief. Met prachtig weer in Amsterdam op de boot, drie kwartier varen met koffie en een broodje en uitstappen op Pampus.


Pampus is één van de vele forten van de vesting van Amsterdam. We hadden een rondleiding die eindigde in een spel. Begon ik met frisse tegenzin; het werd zó leuk dat de hele groep ontzettend fanatiek werd, zo zelfs dat we eerste werden! Hilarische dag. Na het spel was er een borrel met bitterballen en een barbecue. Intussen was alles natgeregend, gelukkig kon je binnen eten met een schitterend uitzicht op Amsterdam.

De vorige week stond verder voornamelijk in het teken van opruimen , niet alleen in de B&B maar ook op mijn kamer. Ik had uitgerekend dat de tweede rand om de 365 dagen challenge aan het eind van de week af zou zijn, het klopte! Snel bijgewerkt; mijn challenge stopt hier, ik heb geen zin en tijd meer om verder te gaan, het wordt gewoon een blauwe rand!


En


Toen kon ik mij weer wijden aan mijn laatste grote blok, alles was al geplakt dus nu moet alles vast.


Het is het meest bewerkelijke blok, ik vraag me dan ook af waarom ik dat niet als eerste heb gemaakt, veel gepriegel maar het wordt wel leuk!


Toen we in Amerika bij Shannon logeerden, kregen we een minicharmpackje van bijenstof en wat er bijpaste. Utah is immers the Beehive State. Ik had er fat quarters bijgekocht en heb er een eenvoudig miniquiltje van gemaakt, leuk op tafel als je iets met honing serveert,


Gelukkig had ik een dagje vrij en een vriendin die wilde zeilen. Dan is één en één twee en ga je de plas op. Het waaide te hard voor al het zeil, maar met alleen de fok liepen we zes knopen!


Wat minder leuk was is dat ik door tijdgebrek uit de Divine Nine ben gestapt. Het was niet meer te combineren, de dutch quiltretreats lopen als een trein, we hebben alleen in november en maart nog een paar plaatsen. Wie had dat gedacht, begonnen al een grapje, domeinnaam geregistreerd en een website gemaakt. Binnen een pasr dagen begonnen de aanmeldingen binnen te komen. We hebben dolle plannen, het wordt ontzettend leuk!
Ook leuk is dat de weddingringworkshop van Betty Prins zó in trek is dat 9 september snel vol was. Er komt een herkansing voor diegenen die er naast zaten: 11 november komt Betty nóg een dag!



En, we hadden een baby te logeren, geen mens maar een puppy. Een kleine Feya die op doorreis was naar Engeland. Ze was een huwelijkscadeau!
Bijna had ik hem stiekem achterover gedrukt, hij was zó leuk. Gewoon een lieve en rustige hond met een heel leuk snuitje.


Ondanks dat het haar dochter zou kunnen zijn vond Feya haar niet zo, er moest teveel gespeeld worden. Daar is onze dame een beetje te oud voor vind ze. Maar, gelukkig had haar baasje wel zin om te spelen....


Nu is hij op weg naar zijn nieuwe huis en gaan we hem daar binnenkort opzoeken.