woensdag 29 mei 2013

Ziekenhuistaxi of zoiets

Dat ben ik dus, als jullie het nog niet snapten. Wat een feest, een zoon met een op meerdere plaatsen gebroken sleutelbeen en een vol ziekenhuis met als klap op de vuurpijl; nascholingsdagen. Nee, helaas mevrouw, uw zoon is geen spoedgeval, volgende week maandag plannen we hem in voor de operatie. Let wel, 10 dagen later!
Uiteindelijk mocht hij gisteren naar de anesthesist (140 km), toen werd hij toch een spoedgeval en moest zich vanmorgen om 7 uur melden (140 km), om half een was hij wakker en zou het fijn zijn als we aanwezig waren (140 km) en misschien mag hij vanavond al naar huis (de laatste 140 km voor vandaag). Gelukkig hoeft het niet op de fiets bedenk ik dan maar, stap in en rijd.
Als afleiding had de jongste zoon een verzoek voor een slaapfeestje bij een meisje uit de klas; ze is sportief, houdt van taartjes en heet Amy, Maham, kun je een handdoek borduren?? Pleasepleaseplease?
 
Vooruit dan maar, en hij is wel leuk geworden. Stiekem ben ik blij dat hij dit soort cadeautjes geeft en niet meedoet met geld geven.
"Moeite is meer waard" heeft hij goed begrepen!

8 opmerkingen :

  1. Jeetje Karen, dat is niet zo leuk allemaal, gelukkig lijk je me altijd wel een stoere doortastende tante, dus dat scheelt, want ik zou er niet aan moeten dénken.......zo vaak 140 km. Die tekst is wel erg leuk op een stitcherie. Sterkte met je zoon.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Arm kind en arme moeder.
    Sterkte want jullie zijn er nog niet. Herstellen is ook een heel ding.
    Groetjes
    Wietske

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is pas kilometers vreten! En dan ook nog zo'n leuk zelfmaak cadeautje produceren, ik bewonder je!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Misschien kun je bij hem blijven? Scheelt in kilometers en misschien is een beetje steun wel fijn?
    Hoe dan ook: sterkte voor jullie zoon, want dat is toch wel het naarst een gecompliceerde breuk!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Taxi mevrouw, wat een gedoe, maar ik hoop dat hij nu echt thuis is en kan gaan herstellen! Wens hem sterkte en je jongste heeft leuke en originele ideetjes voor de cadeautjes die hij wil geven, vast een blad van een creatieve boom! Groetjes
    Lida

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ohhh.. wat een ongelofelijk verhaal! En dan leven we niet eens in een derde wereld land..! Sterkte met deze zoon en moeder ;) Het handdoek verhaal maakt het wel weer heel erg leuk, daar kun je trots op zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Jeetje wat een gedoe, was er geen plek dichterbij, LUMC of in Leiderdorp?
    Hopelijk geneest hij snel en hoef je die trip niet te vaak maken.

    Groetjes
    Ines

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Pfff... als het allemaal goed is afgelopen (hersteld) dan is't allemaal waard geweest...
    LEUK kado:-) zal Amy vast blij mee zijn!

    Groetjes,
    Simone

    BeantwoordenVerwijderen