Winkeltje spelen

Wat was het heerlijk gisteren, lekker warm en zonnig. Om zeven uur liep ik al in de boomgaard, er kwam namelijk een complete filmploeg om een kinderfilm op te nemen in de keuken en kamers van de Bed & Breakfast. In de dagen ervoor waren al dozen en kisten afgeleverd met requisieten en lampen. De acteurs kwamen om acht uur om de ergste hitte voor te zijn. Arme kinderen, in de make-up wachten op de volgende scene terwijl het buiten één groot zwembad was, de dorpsjeugd ligt gewoon de hele dag in de vaart voor ons huis. Ook was er een filmhond, we mochten hem niet aanraken of aankijken, hij moest zich concentreren!!!

Om het nuttige met het aangename te verenigen had ik voor achten al teilen vol bessen geplukt, alles in het water om schoon te maken en rissen maar. Uiteindelijk hadden we vier kilo kruisbessen en zes kilo aalbessen, tel hier nog drie kilo frambozen bij en je begrijpt hoeveel jampotten er in de hete soda lagen... Samen met een vriendin alles gevuld, even ondersteboven gezet en van etiket en leuk dekselstofje voorzien. Wat word je daar toch ontzettend gelukkig van; een aanrecht vol verse jam in potjes!

Wat heb ik een hoop lieve reacties gekregen op het bericht over onze onfortuinlijke dochter; veel, soms zeer, uitgebreide emails met steun, goede raad en practische tips. Ze is nu even een week zeilkamp aan het leiden om de zinnen te verzetten en daarna gaan we verder met mogelijkheden onderzoeken. 

Hartelijk dank allemaal, ook voor haar was het fijn dat zoveel, voor haar wildvreemden, zich zo betrokken toonden. Ze ging heel blij naar het kamp met thema "cowboys en indianen".

Wij hebben gisterenmiddag geheel kinderloos ons bootje ingepakt en zijn in het blauwe huis gaan slapen. 

Dit niet voordat we met een stel vrienden heerlijk op de dijk hebben geborreld en daarna lekker in de schaduw op de veranda hebben gegeten. Wat is het leven toch goed op deze momenten.

Vandaag is het een paar graden koeler en daardoor prachtig om een klus aan te pakken, een hek langs de moddersloot!

Feija is zo dol op hazen dat ze dwars door de blubber het weiland inscheurt en  verdwijnt. Je hoort haar huilen in de polder terwijl ze racet. Soms komt ze pas na uren terug. Niet de bedoeling natuurlijk, als ze schapen laat schrikken of een groep pinken op hol laat slaan is de boer verre van blij. Ook lopen er jagers in de polder die een vreemde hond zonder pardon afschieten. Goede reden dus voor een hekje! Stiekem ben ik blij vanwege de modder, je ruikt eerder dat ze de sloot ingaat dan dat je het ziet, bahhh!

Hier hoeft geen hek voor, ze mag de hele dag meerkoeten kijken...

Inspiratie en verdriet

Pieken en dalen deze dagen...

Net terug van een ongelofelijk inspirerend congres in Berlijn over Visions of Paradise, de water en voedselproblematiek in de wereld. Een dodelijk saaie verhandeling van een duitse professor tegenover een prachtig gepassioneerd verhaal van Auma Obama; inderdaad de zus van. Minutenlange staande ovatie van 1500 vrouwen uit 50 landen van honderden Soroptimistclubs. Nog een paar dagen erna was ik er vol van....

De domper kwam vandaag, onze tweede is voor de derde keer uitgeloot voor geneeskunde en gaat nu in arren moede maar nederlands studeren. Het zou toch niet moeten mogen dat een zo gemotiveerd mens drie keer op rij nee te horen krijgt.

Tussen alle dochtertranen even geen steekjes, je zou ze ook zo laten vallen!

Heel veel stukjes.....

Blok 36 bestaat uit heel veel verschillende stukjes, het middendeel gaat wel, maar de rand!!! Met 72 stukjes een leuk opstapje naar het blok met de meeste delen van allemaal; wel 361 en dat voor zo'n 10x 10 blokje.

Verder vandaag maar een groot project ter hand genomen, groot in omvang wel te verstaan, niet in werk. Voor het blauwe huis heb ik op marktplaats een kale footstool met leuke pootjes gekocht. Na lang wikken en wegen heb ik gekozen voor een schattig stofje uit de bergen. Van een dierbare vriendin kreeg ik een collectie oostenrijkse stoffen die van haar moeder was geweest, echt zo'n stapel waar je naar kijkt, het geheel herschikt, weer kijkt en er geen genoeg van krijgt.

Het is precies de goede kleur blauw met als smaakmaker een bandje met vogeltjes in de goede kleur.

Dorp op stelten...

Wat is het toch heerlijk om in een kleine gemeenschap te wonen! Veel van jullie zullen de rillingen krijgen bij het idee dat iedereen elkaar kent, maar het is echt leuk. Neem gisteren bijvoorbeeld; de brandweersirene gaat midden in het dorp, je hoort de auto uitrijden en denkt onwillekeurig "gelukkig niet hier in de buurt". Dan hoor je de wagen dichterbij komen , weer wegrijden en verdwijnen. Kwartier later weer die herrie, nu aan de overkant van het water. En raad eens, een brandweerman neemt na 22 jaar afscheid en wordt in de brandweerboot met spandoeken en sirene door het hele dorp gereden! Overal applaus en collega's; toch wel bijzonder.

Natuurlijk ben ik even de dijk op gelopen om te zwaaien en te kijken.

Niet te lang want ik had voor mijzelf een puzzel gemaakt, blok 52 van Saartje, heel veel stukjes....

Wat een uitzoekerij al die papiertjes, even goed nadenken hoe je gaat beginnen. Gelukkig had ik ook blok 50 vast zover voorbereid dat ik daaraan kon applceren zonder na te hoeven denken of het op de goede plaats zat.

Eind in zicht, nog een stuk of tien blokken waarvan zes broderie perse en dan kan alles aan elkaar, altijd weer spannend!

Ook de Pockets of Posies begint ergens op te lijken; 11 mandjes klaar. Volgende maand nog zes en dan kan de hele rand eromheen gezet worden!

Vandaag eerst maar aan het werk, de vakantie is begonnen; topdrukte in de Bed & Breakfast!