Na er maanden over gepraat te hebben stapten we 21 maart op het vliegtuig naar Chicago. Na 9 uur stap je uit in een andere wereld; eerst een Amerikaanse Simkaart aangeschaft om bereikbaar te blijven en om de navigatie te garanderen. Met een taxi naar ons onderkomenvoor de nacht, een hotel vlakbij de luchthaven vanwaar we de volgende ochtend om 7 uur worden opgehaald.
Gegeten in Shoeless Joe, naast de Mac het enige ´restaurant’ op loopafstand. Minstens 100 tv’s rondom op evenzoveel sportzenders en serveersters in alle, vooral amerikaanse, maten in ultrakorte broekjes. Je kijkt je ogen uit!
Het eten was heerlijk, een superknapperige salade met gegrilde kip.
Om een uur of negen hadden we het wel gezien, toch zes uur tijdsverschil! Lekker slapen, de volgende dag moesten we vroeg op om ons huis op wielen te gaan halen. Met een bus vol naar Middlebury, de RV fabriek. De campers waren voorzien van een nummer, iedereen op zoek dus! Niet iedereen was even gelukkig met de keuze die door de fabriek gemaakt was; je zult ook maar een soort Arrivabus meekrijgen terwijl je samen bent! We boften, een lekkere compacte camper met meer dan genoeg ruimte en het rijgemak van een groot model auto!
Uurtje instructie en papierwerk en gaan!
Wij hadden weloverwogen gekozen voor een camping op een uurtje rijden; onderweg vast een pitstop bij de Walmart om in te slaan; ijskast vol, vriezer gevuld en de rest zeevast achter kastdeuren.
Aangekomen op onze nachtplek eerst water getankt en alle kabels en slangen aangesloten, bedden opgemaakt en lekker gekookt in onze keuken op wielen.
De route voor de volgende dag bepaald en onder de wol.
De eerste volle dag hebben we de Amish Heritage Trail gereden; na Lancaster en Ohio heeft Indiana de grootste groep Amish. Elkhart, Goshen en Shipshewana, overal buggy’s met paarden en Amish kinderen op fietsen. Het blijft bijzonder.
Gelunch in hét Amish restaurant in de omgeving, das Dutchman Essenhaus; taart om je vingers bij op te eten! Vervolgens een rondleiding door de Mennohof; de geschiedenis van de anabaptisten vanaf het jaar nul.
Zeker voor het kroost, voor wie de Amish en Mennonieten onbekend terrein waren, zeer leerzaam.
Onderweg aan een riviertje thee gezet en gewandeld, kind drie werd belaagd door ganzen... waarschijnlijk dachten ze dat hun oma gesneuveld was voor haar Canada Goose-jas!
Natuurlijk Elkhart Centrum bekeken; niet echt boeiend, op de grafitie na dan,
En dan ben je weer in je huis op wielen op de campground aan het komen voor je kinderen. En waar je ook bent......
De zaterdagavond had een uitsmijter voor ons.... we werden uitgenodigd voor een weddingparty. In een sporthal met tl verlichting, een bar met een bardame vol inkt en metaal en een dj met snoeiharde disco was het feest. Het mennonitisch bruispaar, hij, 20 jaar en de oudste van 12!!! kinderen met haar, aandoenlijk jong en verliefd. Een zeer chemisch roze bruidstaart en heel wat kilo familie maakte het feest compleet. We hebben gedanst met de familie en in het bijzonder had kind 1 het erg druk met alle kleine zusjes van de gom. Ze wilden allemaal in hun mooie jurken rondgezwierd worden, ze stonden in de rij. Zoonlief was afgepeigerd na een uur polkagalop met 7-jarigen.
