Weer 33 en volle bak

Vandaag ben ik wederom 33 geworden, deze leeftijd bevalt zo goed dat ik ieder jaar 33 word.

Nadat we vrijdag afscheid namen van het blauwe huis en van het uitzicht op het meer na vier weken, is het thuis als van ouds.

Lekker gezellig, de B&B zit overvol, thuis is de zoete inval weer begonnen. Vrijdagavond hadden we al direct kind twee met vier vriendinnen te logeren. Zaterdagochtend verdwenen ze met mijn auto naar België, woensdag zijn ze, weer heel, terug hoop ik.

Zaterdagochtend stonden twee oudere heren bij ons in de stal, ze waren in 1959 naar Australië geëmigreerd en waren nu terug in hun geboortedorp. Op de bonnefooi welteverstaan, niemand wist er van en ze hadden niets geregeld....of er een kamer was voor ze?

Even met ze gepraat, ze in de laatste beschikbare kamer geïnstalleerd en wat telefoontjes in het dorp gepleegd. 

's Middags konden ze bij een neef terecht en vandaag bij een vriend uit die tijd. De tamtam doet het goed want vandaag belde er al nichten uit de buurt op! Ze blijven nog een nachtje, en misschien nog wel één, ze hebben toch vakantie en geen plannen, geweldig, wat een stel!

Gelukkig kon ik gisteren nog op de valreep de laatste steekjes aan een lastig blok zetten en beginnen met een nog lastiger blok!

Alleen het teken- en snijwerk kost al uren, het in elkaar zetten wordt een hele uitdaging!

Soms is er ook iets af, mijn camelot ligt klaar, hij is doorgequilt voor me en ik kan hem halen. 

Saartje ga ik zelf weer doen heb ik besloten.