Winkeltje spelen

Wat was het heerlijk gisteren, lekker warm en zonnig. Om zeven uur liep ik al in de boomgaard, er kwam namelijk een complete filmploeg om een kinderfilm op te nemen in de keuken en kamers van de Bed & Breakfast. In de dagen ervoor waren al dozen en kisten afgeleverd met requisieten en lampen. De acteurs kwamen om acht uur om de ergste hitte voor te zijn. Arme kinderen, in de make-up wachten op de volgende scene terwijl het buiten één groot zwembad was, de dorpsjeugd ligt gewoon de hele dag in de vaart voor ons huis. Ook was er een filmhond, we mochten hem niet aanraken of aankijken, hij moest zich concentreren!!!

Om het nuttige met het aangename te verenigen had ik voor achten al teilen vol bessen geplukt, alles in het water om schoon te maken en rissen maar. Uiteindelijk hadden we vier kilo kruisbessen en zes kilo aalbessen, tel hier nog drie kilo frambozen bij en je begrijpt hoeveel jampotten er in de hete soda lagen... Samen met een vriendin alles gevuld, even ondersteboven gezet en van etiket en leuk dekselstofje voorzien. Wat word je daar toch ontzettend gelukkig van; een aanrecht vol verse jam in potjes!

Wat heb ik een hoop lieve reacties gekregen op het bericht over onze onfortuinlijke dochter; veel, soms zeer, uitgebreide emails met steun, goede raad en practische tips. Ze is nu even een week zeilkamp aan het leiden om de zinnen te verzetten en daarna gaan we verder met mogelijkheden onderzoeken. 

Hartelijk dank allemaal, ook voor haar was het fijn dat zoveel, voor haar wildvreemden, zich zo betrokken toonden. Ze ging heel blij naar het kamp met thema "cowboys en indianen".

Wij hebben gisterenmiddag geheel kinderloos ons bootje ingepakt en zijn in het blauwe huis gaan slapen. 

Dit niet voordat we met een stel vrienden heerlijk op de dijk hebben geborreld en daarna lekker in de schaduw op de veranda hebben gegeten. Wat is het leven toch goed op deze momenten.

Vandaag is het een paar graden koeler en daardoor prachtig om een klus aan te pakken, een hek langs de moddersloot!

Feija is zo dol op hazen dat ze dwars door de blubber het weiland inscheurt en  verdwijnt. Je hoort haar huilen in de polder terwijl ze racet. Soms komt ze pas na uren terug. Niet de bedoeling natuurlijk, als ze schapen laat schrikken of een groep pinken op hol laat slaan is de boer verre van blij. Ook lopen er jagers in de polder die een vreemde hond zonder pardon afschieten. Goede reden dus voor een hekje! Stiekem ben ik blij vanwege de modder, je ruikt eerder dat ze de sloot ingaat dan dat je het ziet, bahhh!

Hier hoeft geen hek voor, ze mag de hele dag meerkoeten kijken...